Rozdział 5

- Mikayla choć ze mną – powiedziałam wstając od stołu

- A ja ? – spytał Lou

- Ty zaczekaj lepiej, bo się rozmyślisz i mi nie pomożesz – odpowiedziałam

- Już się boję – odpowiedział, a ja się zaśmiałam

Wpadłam jak burza do mojego pokoju poszukując potrzebnych mi rzeczy do mojego pomysłu, po chwili dotarła i Mikayla

- Ale ty tu masz syf – skomentowała wchodząc do pokoju. Miała co prawda rację nie zdążyłam jeszcze posprzątać po tym jak przygotowywałam się na imprezę. Wszędzie leżały ubrania ( prawie cała moja garderoba), kosmetyki były porozwalane na mojej toaletce i łóżko jeszcze które nie zdążyłam pościelić.

- Wiem, dzięki za szczerość – odpowiedziałam tylko i podbiegłam do mojej szafy i zaczęłam wyrzucać z niej resztę rzeczy.

- Ehm … mogłaś by mnie oświecić jaki masz pomysł ? – zapytała Mikayla

- Za chwilę – odpowiedziałam- Potrzymaj – powiedziałam i rzuciłam w nią ubraniami

- Chcesz zawalić tymi ubraniami sąsiadkę czy co ?

- Nie – odpowiedziałam krótko  

Wzięłam jeszcze parę kosmetyków do ręki kapelusz i perukę, potem ruszyłyśmy razem z Mikaylą do salonu.

- Louis choć tutaj – zawołałam go gdy właśnie jak gdyby nigdy nic oglądał sobie telewizję leżąc na kanapie w samych bokserkach.

Podniósł głowę i spojrzał na nas i uniósł jedną brew ze zdziwieniem.

- Po co to wszystko ? – zapytał spoglądając na Mikayle która właśnie niosła wielką kupe ubrań przez którą nic nie wiedziała.

- No właśnie możesz nas oświecić w końcu ? – zapytała przyjaciółka

- Louis zostaniesz moją babcią – powiedziałam chłopakowi poważnie patrząc mu w oczy, na to on wybuchnął śmiechem i zleciał z kanapy. A gdy już skończył podniósł się z ziemi nadal chichocząc i spytał :

- A tak na serio ?

- Ale ja mówiłam serio – odpowiedziałam na co chłopak spoważniał i tym razem to Mikayla zaczęła się śmiać.

- Jeśli dobrze rozumiem – powiedział moja przyjaciółka między śmiechem – Ty chcesz go przebrać za swoją babcie tak ?

- No tak – odpowiedziałam, na co znów się zaśmiała

- Życzę powodzenia chłopie – powiedziała do Louisa klepiąc go w ramię.

- Myślałem, że wymyślisz aby wyszedł przez okno podał się za twojego brata, ale za babcie ? – Lou pokiwał głową z niedowierzaniem

- Ja chcesz wyjść przez okno to proszę bardzo, ale to trzecie piętro. Jakbyś został moim bratem to wątpię żeby sąsiadka w to uwierzyła, a poza tym co byś chciał się ubrać twoje ubrania brudne i podarte a ja nie mam męskich rzeczy - odpowiedziałam

- No masz rację … ale babcia ? 

- Ktoś ma jakiś inny pomysł ? – spytałam spoglądając na Louisa i Mikayle.

- Nie ? No właśnie … to bierzemy się do roboty – skomentowałam i pociągnęłam Lou za rękę. Usadziłam go na krześle po środku pokoju.

- To może zaczniemy od makijażu ? – zapytałam kierując te pytanie do Mikayli.

- Co jakiego makijażu na nic takiego się nie pisałem – powiedział już wstając z krzesła ale znów siłą je na nie popchnęłam.

- No ale musisz wyglądać realistycznie – stwierdziłam na co on pokręcił głową, więc spróbowałam z innej strony. Usiadłam na jego kolanach, a rękami oplotłam jego szyję.

- Louis jesteś bardzo przystojnym mężczyzną – zamruczałam mu do ucha

- No zgadza się – odparł z uśmiechem

- A do tego odważny pewnie prawda ? – znów powiedziałam seksownym głosem

- No pewnie – odpowiedział dumnie wypinając pierś

- I niczego się nie boisz tak ?

- No tak – znów odpowiedział pewnie obejmując mnie ramionami w tali.

- No Mikayla bierzemy się do roboty ! – krzyknęłam szybko, uciekając szybko z objęć bruneta.

- Ale.. – zaczął z przerażeniem chłopak

- Żadnych ale – klasnęłam w ręce – Zaczynamy

Zrobiłyśmy Lou mały makijaż, aby bardziej przypominał kobietę. Na głowę założyłyśmy mu platynową perukę. Kazałyśmy mu założyć rajstopy, bo nie chciał się poddać za żadne skarby depilacji, gdy chciał już wybiec z mieszkania ustąpiłyśmy. Później zaczął się mały problem bo wszystkie moje ubrania były dla chłopaka za ciasne. Znalazłam więc w mojej szafie spódnicę do kolan na gumce, w którą się zmieścił. Na górę ubrał koszulę w kratę która wyglądała jakby miała się za chwilę rozerwać. Dla podsumowania efektu z szafy wyciągnęłam płaszcz z futra, a na głowę założyłam mu jeszcze ogromny różowy kapelusz aby jego twarz nie była zbyt widoczna.

- No chyba gotowe – podsumowałam i wymieniłam wzrok razem z koleżanką i wybuchnęłyśmy śmiechem.

- Jeszcze to – powiedziałam wręczając Louisowi ciemne okulary które zakrywały pół jego twarzy.

- I co jestem przystojną kobietą – powiedział piskliwym głosem na co znów się zaśmiałyśmy.

- Jeśli to wypali to naprawdę będzie cud – powiedziała między śmiechem Mikayla.

- To ty lepiej sprawdź czy teren jest czysty lepiej gdyby sąsiadki nie spotkali – odparłam

- Ok – odpowiedziała przyjaciółka i poszła na klatkę zobaczyć czy ktoś się tam nie kręci.

- Czysto – skomentowała po chwili

- Dobra idziemy – powiedziałam biorą Louisa pod ramię.

Wyszliśmy z mieszkania powoli.

- Mikayla jesteś pewna, że jej nie ma ? – tak odpowiedziała poganiając nas ręką. Właśnie zamykałam drzwi kiedy usłyszałam że ktoś wchodzi po schodach.

- Ups – mruknęła moja przyjaciółka

- O no proszę moja kochana sąsiadka – odezwała się staruszka z sztucznym uśmiechem, która właśnie skończyła wchodzić po schodach.

- Dzień doby pani – odpowiedziałam, a Mikayli posłałam mordercze spojrzenie

- A to kto ? - powiedziała wskazując na Louisa

- Nazywam się Loui … - walnęłam się otwartą dłonią w czoło – Louisinda Korekinson – wybrnął chłopak niepewnie – Jestem babcią … - tutaj się zaciął a ja przypomniałam sobie, że w ogóle mu się nie przedstawiałam

- Eweliny – szepnęłam szybko w jego stronę

- Babcią Emily  - przekręcił oczywiście imię, a sąsiadka zmarszczyła brwi.

- Ona się nazywa Ewelina- powiedział uważnie nam się przyglądając

- Eee … no tak – przyszła z pomocą Mikayla – ale babcia Eweliny ma alzheimera …

- No właśnie i myli mnie często – dodałam

- Właśnie widzę - powiedziała nam się znów uważnie przyglądając

- A co pani tu robi ? – spytała kierując pytanie do Louisa

- Przyszła zobaczyć moje nowe mieszkanie – wyjaśniłam szybko zanim Lou znowu coś powiedział niezbyt logicznego.

- Tak ? – tym razem zwróciła się do mnie – nie widziałam żeby dzisiaj rano wchodziła

- No.. bo… przyszła wczoraj wieczorem – odpowiedziałam coraz bardziej się denerwując

- Wieczorem powiadasz – odparła staruszka świdrując mnie wzrokiem

- No tak – odpowiedziałam

- To wczoraj pewnie tak poprzebierane jechałyście po babcie

- eee… tak.. – zaczęłam się jąkać

- Wczoraj w klubie seniora była mała zabawa dla staruszków – dodała ratując mnie Mikayla

- A te dziatki na wasz widok miały dostać zawału tak ? – powiedziała spoglądając to na mnie to na moją koleżankę

- Orzeszek gdzie on jest ? – powiedział nagle udawanym kobiecym głosem Louis, spojrzałam na niego ze zdziwieniem

- Dziewczynki musimy już iść musimy znaleźć orzeszka – znów powiedział Lou kierując się ku schodom, Mikayla patrzyła na niego zdezorientowana. A ja przechwyciłam jego pomysł.

- Orzeszek to pies babci – wyjaśniłam

- Jest tu pies – powiedziała oburzona sąsiadka

- Nie – zaprzeczyłam – orzeszek już dawno nie żyje, a babcia nie wzięła leków i choroba się nawraca …

- Emily co ty mówisz orzeszek żyje i choć idziemy go poszukać – znów chłopak zawołał ciągnąc mnie za ręke.

- Do widzenia pani – rzuciłam tylko przez ramię i poszliśmy schodami w dół. W końcu odetchnęłam z ulgą udało się.  

*** 

Oto 5 rozdział mały jubileusz, mam nadzieję że nie ostatni. Przepraszam was bardzo że dopiero dzisiaj i tak późno, ale cały weekend nie miałam nawet czasu żeby coś napisać bo ciągle próby do bierzmowania itp. Chciałam też bardzo podziękować Jen. która poleciła mnie na swoim blogu, bardzo ci dziękuje kochana. Następna sprawa to, to że nie wiem kiedy będzie następny rozdział bo mam mały kryzys twórczy i nie wiem co dalej, ale mam nadzieję że do wtorku coś wymyśle. Gdybyście mieli jakieś pytania to oczywiście możecie je kierować na mojego tt i gg 10678065. Tutaj też pozdrawiam Natalcia :*:* która mnie wspiera dzięki. Proszę bardzo jeżeli ktokolwiek przeczyta ten rozdział NIECH ZOSTAWI KOMENTARZ, wtedy może szybciej będę miała ochotę napisać kolejny rozdział.Dzięki też za wszystkie wejścia które stale rosną jesteście wspaniali xD. 

Katy227