Rozdział 31

- Kto to ? – zapytał ostrym tonem.

- Louis to nie tak jak myślisz – zaczęłam wyjaśniać od razu – Luke wyjdź proszę – zwróciłam się do przyjaciela który od razu spełnił moją prośbę.

- Czy on miał na sobie moje ubrania ? – zapytał jeszcze bardziej zły.

- Louis daj mi to wszystko wyjaśnić, wiem że nie wygląda to najlepiej …

- Ja widzę jak to wygląda ty lepiej mi powiedz kto to kurwa jest ?! – przerwał mi podenerwowany brunet.

- To mój przyjaciel Luke – odpowiedziałam starając się go jeszcze bardziej nie denerwować.

- Przyjaciel ? Ja ledwo wyjeżdżam a ty sobie już takich „ przyjaciół” – nakreślił w powietrzu cudzysłów – sprowadzasz ? Półnagich w dodatku !

- Louis wywiad mamy musimy jechać ! – usłyszałam głos Liama.

- Zaraz – warknął Louis.

- Luke to tylko przyjaciel Louis zapewniam cię musisz mi uwierzyć – spojrzałam w jego stronę błagalnym tonem – Byliśmy w kinie i złapał nas deszcz, przyszliśmy się przebrać … Louis powiedz mi, że mi wierzysz musisz mi uwierzyć – teraz to w moich oczach zaczęły zbierać się łzy, a on nawet nie patrzył na mnie tylko na swoje dłonie nawet nie miałam pewności czy mnie słucha.

- Louis kocham cię  słyszysz ? – chłopak spojrzał w końcu podniósł swój wzrok – W życiu nie mogłabym cię zdradzić słyszysz jesteś moim życiem …

- Mam wywiad – mruknął ponuro

- Louis … - jęknęłam i po moim policzku spłynęła łza. 

- Muszę iść – powiedział bez przekonania wędrując wzrokiem po swoim pokoju hotelowym.

- Powiedz tylko czy mi ufasz ? –cisza – Spójrz na mnie – poprosiłam ocierając łzy z policzków.

- Ufasz ? – zapytałam wpatrując się w jego niebieskie patrzałki. Długo odpowiadała mi tylko cisza straciłam już nadzieję, że w ogóle brunet się odezwie usłyszałam krótkie – Tak – i jego postać z ekranu zniknęła.

Chciałabym powiedzieć teraz, że odetchnęłam z ulgą ale wcale tak nie było. Te krótkie potaknięcie Louisa nie było dla mnie wystarczającą odpowiedzią. Nie miałam pewności czy mi uwierzył. A nie chciałam przekreślać całego naszego związku z powodu jednego nieporozumienia. Nie pozostało mi teraz nic innego jak teraz jemu zaufać, że i on podejmie dobrą decyzję.

Usłyszałam ciche pukanie do drzwi.

- Mogę ? – zapytał Luke.

- Tak jasne – odpowiedziałam wycierając łzy z policzków. Chłopak podszedł bliżej i usiadł na łóżku obok mnie.

- Przepraszam – odezwał się po chwili.

- Za co ty mnie przepraszasz ? To nie twoja wina, że się pokłóciłam z chłopakiem.

- No, tak ale gdyby nie ja to …

- Cicho bądź – zatkałam mu ręką usta posyłając mu smutny uśmiech.

- Twój chłopak to szczęściarz – powiedział zdejmując moją dłoń – A jeśli ci nie uwierzył to zwykły dupek.

Zaśmiałam się mimowolnie po jego słowach.

- Jesteś świetną przyjaciółką

- Przyjaciółką tak ? – zapytał, a ja zdałam sobie sprawę z tego co powiedziałam i znowu się zaśmiałam.

- Przepraszam przyjacielem – sprostowałam starając się zachować powagę.

- A co jako przyjaciółka – zaznaczył ostatnio słowo – powinienem teraz zrobić ?

- Przytulić mnie – powiedziałam uśmiechając się. Luke spełniając moją prośbę pochylił się i mocno mnie przytulił do siebie. Schowałam twarz w zagłębieniu jego szyi i wdychałam jego zapach. Chłopak po chwili odsunął się ode mnie ale wciąż pozostał bardzo blisko mnie.

- A co jeśli chciałbym być kimś więcej niż twoi przyjacielem ? – zapytał i zanim w ogóle zdążyłam zareagować złączył swoje usta z moimi trzymając mnie za policzki.

- Luke … - jęknęłam odrywając się od niego

- Daj się ponieść – powiedział zachrypniętym głosem – daj mi szansę – dodał i znów mnie pocałował. Tym razem odwzajemniłam pocałunek wsadziłam rękę w jego włosy automatyczne przyciągając go do siebie. Teraz dopiero poczułam jak bardzo mi tego brakowało jak bardzo brakowało mi Lou … Nie mogłam mu tego zrobić ufał mi, przed chwilą przyrzekałam mu że go nie zdradzę, a teraz co robię ? Odpowiedź była jedna popełniam największy błąd mojego życia. Czemu ? Bo czułam się samotna ? Bo nie było ze mną Louisa ? Właśnie Louisa … muszę to przerwać i to teraz …

- Oh … chyba przeszkadzam – odsunęłam się natychmiast od Luka i zobaczyłam Darię w drzwiach.

- Daria to … nie tak jak myślisz – wyjąkałam po raz drugi tego wieczoru to zdanie.

- To chyba nie jest ważne co ja myślę … Ważniejsze chyba by było co by pomyślał Louis … - powiedział i wyszła, nawet nie wiedząc jaki cios mi zadała tymi słowami. W moich oczach natychmiast znalazły się łzy.

- Ewelina … - odezwał się Luke biorąc mnie za rękę.

- Wyjdź – mruknęłam wyszarpując dłoń.

- Ale …

- Powiedziałam wyjdź ! – wrzasnęłam tym razem chłopak spełnił moją prośbę i wyszedł z mojego pokoju zostawiając mnie samą. Po moich policzkach spłynęły gorzkie łzy co ja zrobiłam… ? Zwinęłam się w kłębek na łóżku próbując złagodzić ból jakie powstał w moim sercu z powodu własnej głupoty. Właśnie przekreśliłam mój związek z Louisem jedyną rzecz na której mi zależało, cholernie zależało…

Obudziłam się leżąc na łóżku w tych samych ubraniach co wczoraj czyli musiałam zasnąć płacząc. Spojrzałam na zegarek wskazywał 9 rano. Pozbierałam się z łóżka i spojrzałam w lustro w Łazice wyglądałam okropnie. Włosy poplątane na wszystkie strony na dodatek, oczy miałam przekrwione od wczorajszego płaczu. To tylko przypomniało mi to co zrobiłam, ale podniosłam wzrok i spojrzałam na siebie. Jeśli nie powiem nic Louisowi to może nasz związek ma szansę… O niczym się nie dowie przecież wszystko wie tylko ja, Luke i …

- Daria … - jęknęłam na głos. Jeśli powie wszystko Lou to nasz związek będzie stracony. A co jeśli już zadzwoniła do niego ?

Wyszłam pospiesznie z łazienki i poszłam w stronę pokoju Harrego który w tym czasie zamieszkiwała blondynka. Podeszłam bliżej, drzwi były lekko uchylone spojrzałam dyskretnie do środka i zobaczyłam, że dziewczyna rozmawia przez telefon… 

 *** 

Jak myślicie z kim rozmawia Daria ? 

Rozdział bardzo króciutki, bo nie spodziewałam się że tak szybko uzbieracie te komentarze :P 

Chciałam w szczególności podziękować Bambi za jej komentarz który bardzo podniósł mnie na duchu. Naprawdę dziękuję ci za te słowa wiele one dla mnie znaczą :D W ramach takich podziękowań chciałam poleci wam jej blog http://myreasontobe1d.blogspot.com/ który jest naprawdę genialny i zabawny więc bardzo was zachęcam do jego odwiedzenia xD 

PS: Komentarze które brzmią np tak " świetny blog. Zapraszam do mnie i LINK" będą od teraz usuwane. Oczywiście nie mam nic przeciwko reklamy waszych blogów, ale bez przesady takie osoby w ogóle według mnie nie czytają mojego bloga więc też i niech beznadziejnie nie komentują. Tyle dziękuję za uwagę.  

Katy227