Rozdział 29

Z snu wyrwał mnie płaczliwy szept.

- Ewelina – ktoś załkał z początku myślałam że to tylko mój sen ale szept się powtórzył. Otworzyłam powoli oczy i nad moim łóżkiem zobaczyłam skuloną płaczącą postać. Oświeciłam nocną lampkę i się przeraziłam widokiem Patrycji. Twarz blondynki była cała mokra i czerwona od łez. We włosach zauważyłam jakieś liście a jej sukienka była podarta z jednej strony. Stała boso a jej nogi były całe w błocie.

- Jezus, Maria co się stało ? – zapytałam od razu. Dziewczyna zamiast odpowiedzieć jeszcze bardziej się popłakała stojąc przede mną. Za mną przeciągnął się Louis.

- Co jest ? – spytał zaspanym, ochrypłym głosem. Patrycja na głos chłopaka cofnęła się do tyłu obejmując się ramionami i głośno załkała. Wstałam z łóżka i podeszłam powoli do dziewczyny i przytuliłam ją do siebie.

- Co jej jest ? – zapytał Lou przyglądając się nam. Pod dziewczyną nogi się ugięły że ledwo ją podtrzymałam.

- Louis pomórz mi – zwróciłam się do chłopaka. Brunet posłusznie podszedł do nas i gdy chciał wziąć Patrycję na ręce ta przestraszona chwyciła mnie mocno za szyję i zaczęła przeraźliwie krzyczeć.

- Nie, nie pozwól aby mnie zabrał – powiedziała i wybuchła jeszcze bardziej histerycznym płaczem.

Tomlinson odsunął się bojąc się podejść i zmarszczył się.

- Może powinienem zadzwonić po jakąś karetkę czy coś … - podrapał się w tył głowy. Usiadłam przy dziewczynie a ta objęła mnie kurczowo.

- Nie to chyba nie będzie potrzebne. Wyjdź tylko bo przy tobie się denerwuje – chłopak nieprzekonany pokiwał głową i udał się do drzwi.

- Jakby się coś działo to wołaj – dodał tylko i wyszedł.

Przeniosłam wzrok na zdruzgotaną blondynkę i nie wiedząc co zrobić przytuliłam ją bardziej do siebie – Cii… już wszystko będzie dobrze jestem przy tobie – powtarzałam w kółko głaszcząc jej włosy próbując ją uspokoić.

Po paru minutach poczułam, że dziewczyna przestaje płakać i się uspokaja. Ułożyła się głową na moich nogach a ja wciąż przeczesywałam jej włosy wyciągając z nich liście i drobne gałązki. Oddech Patrycji uspokoił się w końcu i wyrównał co oznaczało że zasnęła.  Nie miałam jak wstać bo blondynka wciąż leżała na moich nogach, a wołać Lou nie chciałam, bo bałam się że dziewczyna się obudzi. Chwilę potem jednak drzwi do naszego pokoju się uchyliły i pokazała mi się głowa Tomlinsona. Nakazałam mu gestem po cichu podejść. Z jego pomocą zanieśliśmy Pati do naszego łóżka nie budząc jej i razem udaliśmy się do kuchni tam też zastaliśmy Harrego.

- Herbaty ? – zapytał na co pokiwałam głową.

- Obudziły cię krzyki ? – zapytałam chcąc się upewnić.

- Tak, a co właściwie się stało Louis za dużo mi nie wyjaśnił – usiedliśmy razem przy stole i oby dwoje spojrzeli na mnie.

- Nie wiem co jej się stało – powiedziałam po chwili – W życiu jej takiej nie widziałam.

- Wiesz przynajmniej gdzie była ? – zapytał loczek.

- Nie … pokłóciłyśmy się po tym jak widziałam ją całujących się z Niallem.

- To może z nim gdzieś poszła ? – podsunął pomysł Louis.

- Być może ale w takim razie gdzie on jest ? – odpowiedziałam kolejnym pytaniem.

- Zadzwonię do niego – zaproponował Harry i wstał od stołu. Odgarnęłam włosy z twarzy i patrzyłam na unosząc się dymek z gorącej herbaty.

- Nie odbiera – wrócił loczek z telefonem w ręce.

- No to jesteśmy w punkcie wyjścia – poddałam się kładąc głowę na stole.

- Nie koniecznie – powiedział po chwili Louis – Wnioskując z jej ubioru to według mnie była na imprezie – stwierdził. Podniosłam głowę do góry.

- Myślisz, że tam ktoś jej coś zrobił ?

- Może 

- Ale sama nigdzie by nie poszła nie zna miasta – mruknęłam odrzucając jego pomysł.

- To może poszła z Niallem ? – wtrącił Harry

- A on gdzie się zmył też jemu się coś stało ? – gdy zadałam te pytanie zapadła głucha cisza – Chyba nie myślicie, że on … - nie potrafiłam dokończyć tego zdania.

- Nawet tak nie myśl – powiedział od razu Louis – Hazza zadzwoń jeszcze raz.  

* Louis *

Po kolejnych nie udanych próbach dodzwonienia się do blondyna Ewelina poszła posiedzieć z Patrycją na wypadek gdyby się obudziła chciała przy niej być. Ja z Harrym snuliśmy dalej domysły co mogło się stać jednak do niczego konkretnego nie doszliśmy. Stwierdziliśmy, że jeżeli Niall nie pojawi się dzisiaj na próbie dźwiękowej na którą byliśmy dzisiaj umówieni zawiadomimy policję.

Nie cierpliwie czekaliśmy na wyznaczoną godzinę. Nie mogłem zasnąć tak samo jak i Hazza dlatego błąkaliśmy się razem po salonie nie mogąc znaleźć sobie zajęcia. W końcu dochodziła dziewiąta w drzwiach jak zawsze punktualny wstawił się Liam, a zaraz za nim Zayn. Przyglądali się nam jak chodziliśmy zdenerwowani po kuchni w końcu Liam nie wytrzymał i zapytał :

- Coś się stało ? – popatrzyliśmy na siebie z Harrym i pokiwaliśmy głowami.

- Martwimy się o Nialla – powiedział loczek, a Zayn się zaśmiał.

- Dajcie spokój przecież nie pierwszy raz się spóźnia pewnie śniadanie jeszcze je.

- Nie o to chodzi … - mruknąłem

- No to o co ? – dopytywał Liam

- Wczoraj to znaczy właściwie to dzisiaj Patrycja … -zacząłem ale przerwał mi dzwonek do drzwi, prawie biegiem poszedłem je otworzyć. Za sobą usłyszałem też kroki chłopaków.

Na progu zastałem skacowanego blondyna. Miał cienie pod oczami i opierał się głową o framugę drzwi jakby jeszcze się nie obudził.

- Boże Niall – odetchnąłem z ulgą.

- Bogiem jeszcze nie zostałem, ale dzięki – mruknął ochrypłym głosem i wszedł do środka.

- I widzicie debile mówiłem że jemu nic nie jest – powiedział śmiejąc się za nami Zayn – no prawie nic nie jest …

- Ewelina Niall przyszedł !!! – krzyknąłem w stronę schodów i obróciłem się do blondynka.

- To może się pochwalisz gdzie to byłeś wczoraj ? – zapytałem. U góry usłyszałem głośny trzask drzwi i później bieg po schodach. Zanim się zdążyłem obrócić Ewelina już była przy nas i zamachnęła się kijem do golfa prosto w krocze Horana. Chłopak padł na ziemię kurcząc się z bólu.

- Zabiję cię ty pierdolony zboczeńcu ! – wrzasnęła wściekła i znów zamachnęła się kijem tylko teraz w porę się zorientowałem co planuje brunetka i wyszarpnąłem kij z jej ręki i odrzuciłem go poza jej zasięg.

- Oszalałaś co ty robisz ?! – krzyknąłem

- Nie daruję ci tego ! To moja kuzynka ! – krzyknęła znowu ignorując mnie i kopnęła Nialla w brzuch ten na ziemi jeszcze bardzie zwinął się w kłębek. Chłopcy w końcu otrzeźwieli Harry i Zayn chwycili Ewelinę odciągając ją od blondyna.

- Puśćcie mnie ! – warknęła wijąc się

- Ewelina powiedz co się stało - powiedziałem spokojnie.

- Jego zapytaj – prychnęła, przeniosłem wzrok na Nialla który spuścił wzrok – No powiedz Niall ! Pochwal się ! – prowokowała dalej go dziewczyna z kpiną w głosie.

- Ktoś w końcu powie o co chodzi ? – wtrącił się Liam

- Sporo ty nie powiesz Niall to może cię wyręczę co ?! – chłopak podniósł wzrok i spojrzał na Ewelina która uśmiechała się złośliwie. W oczach chłopaka pojawiły się łzy.

- Skoro tak to słuchajcie ! – zaczęła Ewelina jakby miała obwieścić jakieś wielkie wydarzenie – Szanowny nasz pan Horan nie potrafi powstrzymać swojego fiuta w gaciach i chciał zgwałcić moją kuzynkę !

-Ja nie chciałem – jęknął Niall i po jego policzkach spłynęły gorzkie łzy. Patrzyłem zdezorientowany nie mogąc uwierzyć w to co właśnie usłyszałem.

- Ha ! Nie chciałeś ? – wykpiła go Ewelina – Tylko tyle masz do powiedzenia ?!

- Naćpałem się okej ?! – wrzasnął po raz pierwszy on -   I tak nic z tego prawie nie pamiętam ! – powiedział wstając z ziemi. Dziewczyna splunęła mu w twarz wyrywając się.

- Ty nie pamiętasz, ale ona będzie pamiętać ten wieczór przez całe swoje pieprzone życie więc nie rób z siebie teraz wielkiej mi to ofiary !  

- Dobra wystarczy – odezwał się stanowczo Liam.

- Wystarczy ? No powinien zgnić w więzieniu ! Może tam jako cwel poznałby jak to jest kurwa kogoś zgwałcić !

- Ewelina odpuść już – usłyszeliśmy cichą prośbę i wszyscy spojrzeliśmy w górę na bladą Patrycję stojącą u góry schodów. 

*** 

No i jest 29 xD wspominałam coś na twitterze że miał się pojawić w sobotę ale nie zdążyłam mam nadzieję, że się nie gniewacie. ;D 

 Jeśli chciałby ktoś poczytać to napisałam imagin znajduje się ona na blogu Marty ( jego numer to 68 ) zapraszam też na ten wcześniejszy ze mną w roli głównej napisany oczywiście przez autorkę bloga xD 

To chyba wszystko co chciałam wam przekazać spodziewajcie się następnego rozdziału w sobotę :P  

Katy227