Prolog

Mówi się, że pierwszej miłość się nie zapomina, że dla prawdziwej miłości można poświęcić wszystko. Coś w tych powiedzeniach jest, ale z czasem obrazy zaczynają blaknąć, zostają tylko biało czarne czasem nie istotne fragmenty naszych wspomnień które pamiętamy jak przez mgłę… Wiele się zmieniło nie jestem już tą osobą co kiedyś, nauczyłam się walczyć, walczyć o swoje za wszelką cenę i nie poddawać się. Wierzyłam, że to co robię służy wyższemu dobru, że kiedyś ktoś mi powie, że miałam rację i że słusznie postąpiłam jednak teraz dociera do mnie mój błąd za który czas zapłacić …

Poświęciłam swoje szczęście dla innej osoby która nie mam o tym pojęcia, która pewnie już mnie nie pamięta, ale jedno wiem przynajmniej jest szczęśliwy ma piękną dziewczynę, rozwijającą się światową karierę, wspaniałych przyjaciół, a mimo wszystko ja będę musiała to wszystko znowu zepsuć, ale nie mam wyjścia …

Teraz ja Ewelina Evans po dwóch latach od mojego zniknięcia muszę powiedzieć Louisowi Tomlinsonowi, że mam z nim dwu letniego syna… 

*** 

To prolog wiem, że króciutki ale od czegoś trzeba zacząć. Jeśli chcecie 1 rozdział to proszę o 30 KOMENTARZY a pojawi się on choćby jutro bo już jest napisany :P wszystko zależy od was ;D 

Katy227